dinsdag 9 juni 2009

INTERVIEW: Het meesterplan van Black Eyed Peas

De Black Eyed Peas zijn na de solouitstapjes van muzikaal brein Will.I.Am en zangeres Fergie gewoon weer bij elkaar voor het nieuwe album The E.N.D. Een echte feestplaat voor de dansvloer, want in de ogen van meester Will heeft de wereld daar momenteel behoefte aan. „Mensen de arricades opsturen is het domste wat je op dit moment kunt doen. edereen wil nu vooral even ontsnappen.”

De Black Eyed Peas zijn niet stuk te krijgen, ook niet door het solosucces van aanvoerder Will.I.Am en blikvanger Fergie. Vier jaar na hun laatste album Monkey Business is de rapcrew gewoon weer terug met het vijfde album The E.N.D. Rapper en muzikaal brein Will (William Adams) bewees met Songs about Girls dan misschien net zo makkelijk op eigen benen te kunnen staan, met oude maten Apl.de.Ap en Taboo voelt hij zich toch echt als een vis in het water. "Ik ben echt eenzaam zonder die andere drie, en Fergie kan op haar beurt ook niet zonder ons. Als groep zijn we net de Verenigde Naties, alle kleuren bij elkaar en dan samen over de hele wereld reizen. Als solo-artiest heb je nooit diezelfde kracht."

Vanuit dat oogpunt is The E.N.D. natuurlijk wel een wat verraderlijke albumtitel, maar de opper-Pea legt meteen uit dat het niets met een einde te maken heeft. Integendeel: "Die titel staat juist voor The Energy Never Dies. Wij willen mensen inspireren met onze muziek en dat is een missie die nooit ophoudt", aldus Will, die zijn formatie op de nieuwe plaat meer dan ooit een dance-geluid meegaf. "Voor de filmopnames van Wolverine zat ik vorig jaar een paar maanden in Australië. Daar ging ik bijna elke avond clubben, bij van die DJ's die allemaal van die keiharde electro draaiden. Dat heeft me echt gegrepen, The E.N.D. is daardoor ook echt een plaat voor de dansvloer geworden. Dat is wat ik tegenwoordig wil, ik maak geen muziek meer om platen te verkopen of om thuis op de bank naar te luisteren. Dat interesseert me niet meer, ik maak liedjes om gedraaid te worden!"

Politieke nummers zitten er ditmaal overigens niet tussen. Niets in de stijl van Where is the love? of zijn eigen Yes we can, het nummer waarmee Will vorig jaar de Obama-campagne ondersteunde. Hoewel hij zelf het liefst alleen maar van dat soort activistische liedjes zou schrijven, vindt hij er de tijd niet rijp voor. "Nee, mensen de barricades op sturen is het domste wat je op dit moment kunt doen. Iedereen wil nu vooral even ontsnappen, zichzelf even wat beter voelen over zijn leven. Het is immers crisis, mensen zijn hun baan kwijt, het heeft geen zin om ze nog depressiever te laten voelen dan ze al zijn. Dat is geen onderdeel van het plan."

Het plan, inderdaad. Will kiest het woord niet zomaar, want naar eigen zeggen heeft hij over elke actie van zijn Black Eyed Peas heel bewust nagedacht. Bij het begin van de groep, midden jaren 90, paste de vrolijke mix van hiphop, pop en dance totaal niet in de door boze gangsta's gedomineerde rapscene. De Peas zetten niettemin per album een stap dichter bij de top. Will somt op: "Debuut Behind the front was een eerste kennismaking, om te laten zien waar we voor stonden. Bridging the gap sloeg een brug vanuit de underground naar de hitparade. Met Elephunk staken we daarna zelf die brug over. Monkey Business is een verslag van ons bestaan als het zakelijke imperium dat we vervolgens waren geworden. Ook die soloplaat van Fergie hoorde altijd al bij het plan, dat is zelfs de reden dat we haar er nog voor Elephunk bij hebben gehaald. Ja, we hadden er daarvoor ook al meisjes bij, maar Fergie was het júiste meisje. Niet alleen omdat ze net zo hard kan feesten als de jongens, maar ook omdat ze me vertrouwt in alle keuzes die ik met haar wil maken."

En dat is nodig, vindt Will, want in de muziekbusiness moet soms snel geschakeld worden om de concurrentie voor te blijven. Nog tijdens de laatste Black Eyed Peas-tournee moest Fergie van Will de studio in om aan haar eigen album The Dutchess te gaan werken. "Andere zangeressen zouden misschien gezeurd hebben dat dat te zwaar voor ze was, Fergie begreep dat er geen tijd te verliezen was. We konden niet toestaan dat pakweg Nicole van Pussycat Dolls ons te snel af zou zijn en haar terrein alvast zou inpikken. Er komt er immers altijd maar één bovendrijven. Je kunt geen Fergie én Nicole aan de top hebben, zoals er ook geen Will.I.Am en Wyclef Jean tegelijk kunnen bestaan, geen Black Eyed Peas én The Fugees. In deze wereld is er echt maar plaats voor één! En wij zijn er nog."

Gepubliceerd in de Spits van 4 juni 2009

Geen opmerkingen:

Een reactie posten